Μαθαίνοντας μία άλλη γλώσσα, ουσιαστικά «μιμούμαστε» στον τρόπο σκέψης και στην κοσμοθεωρία ενός άλλου λαού.
«Μαθαίνω μία ξένη γλώσσα» σημαίνει μαθαίνω τα ήθη, τα έθιμα, τον πολιτισμό, την ιστορία. Τι φαγητά τoυς αρέσουν, τι μουσική ακούν, τι χορούς χορεύουν, ποια είναι τα αγαπημένα τους αθλήματα, τι μαθαίνουν οι μαθητές σε μία άλλη χώρα και τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα που δίνουν την ευκαιρία στους λαούς να έρθουν πιο κοντά.
Η τεχνολογια εχει κατακτησει τους περισοοτερους τομεις της καθημερινοτητας μας.
Βρισκεται στην επικοινωνια , στις εμπορικες μας συναλλαγες , στην ενημερωση και ,βεβαια,στην εκπαιδευση.
Εκει ,μαλιστα,εχει παιξει ρολο πρωταρχικο καθως εδωσε αλλη νοτα στην ουσια της.
Βρηκαμε την τεχνολογια στην αποκτηση γνωσης γρηγορα,αμεσα και με τροπο πιο ελκυστικο.
Αντι για ενα βιβλιο κραταμε εναν ηλεκτρονικο υπολογιστη,ενα tablet μεγαλωνουμε ή μικραινουμε τα γραμματα,παρακολουθουμε ηχητικα ντοκουμεντα ή βλεπουμε ενα βιντεο αντικαθιστωντας μια, ισως, βαρετη περιγραφη.
Βαλαμε την τεχνολογια μεσα στην σχολικη ταξη.
Ξεκινησαμε δειλα πριν χρονια με μικρα βιντεο και σλαιντς και φτασαμε στη χρηση του διαδραστικου πινακα και των ταμπλετ.
Ο μαθητης βλεπει, ακουει, ενεργει και εχει το αποτελεσμα ακριβως εκει ,αμεσα.
Ολη αυτη η εικονα της αμεσοτητας τον προσελκυει και η γνωση γινεται κτημα του σχεδον χωρις να το ξερει.
Λεει… το ξερω,το εχω ξαναδει ή ξανακουσει και ειναι βεβαιο οτι το εχει κατοχυρωσει χωρις κοπο γιατι τα μεσα εχουν βοηθησει το σκοπο.
Μπορουμε,ομως, να δωσουμε στο μαθητη το υλικο οσο αξιοπιστο και ελκυστικο και αν ειναι και να ειμαστε σιγουροι οτι θα παρει ολες τις απαραιτητες γνωσεις για το μελλον του?
Η απαντηση ειναι αρνητικη.
Ο ρολος του δασκαλου ειναι καθοριστικος .
Ειναι αναγκη να υπαρχει ο χειριστης των μεσων και η καταλληλη καθοδηγηση.
Ο δασκαλος ειναι αυτος που θα κρατησει τις ισορροπιες ,θα δωσει τις σωστες κατευθυνσεις και θα οδηγησει στο καλυτερο δυνατο αποτελεσμα.
Εχουμε τη δυνατοτητα πια ,μιλωντας συγκεκριμενα για τα δικα μας σχολεια να κανουμε τις ασκησεις της γραμματικης και του λεξιλογιου οχι απλα μονο με ενα χαρτι και ενα μολυβι αλλα με την προσκληση του tablet αφης που θα κρατησει το μικρο αλλα και το μεγαλυτερο μαθητη σε συνεχη εγρηγορση με συγκεντρωμενη την προσοχη του να προσπαθει την ασκηση ,περιμενοντας να την ολοκληρωσει για να δει τα ποσοστα του, να τα συγκρινει με τον συμμαθητη του και να χαρει ή να βαλει πεισμα για μεγαλυτερη βαθμολογια στην επομενη.
Η τεχνολογια ,λοιπον, αναβαθμισε τη σχολικη μας ταξη.
Σαν ενα καινουργιο εργαλειο εκανε το μαθημα πιο αποτελεσματικο και πιο ευχαριστο αλλα εμεις ειμαστε παντα εκει για να κραταμε τις ισορροπιες.
Καλη και δημιουργικη σχολικη χρονια!
Πως επιλεγω το ΠΤΥΧΙΟ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ?
ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ..
Η ξενογλωσση εκπαιδευση αποτελει πια ξεκαθαρα κομματι της εκπαιδευσης καθε ανθρωπου.
Ανεξαρτητα απο την ηλικια και το επιπεδο μορφωσης ,το να γνωριζεις ξενες γλωσσες ειναι τιτλος διακρισης.
Ο λογος ειναι απλος και απολυτως κατανοητος.
Το γεγονος οτι ολη η γη εχει γινει μια κοινωνια στενα συνδεδεμενη ειναι κυριο στοιχειο.
Ο τουρισμος ,χαρακτηριστικο της δικης μας περιοχης ,και οχι μονο, ειναι καθοριστικος.
Ακομα, το γεγονος οτι ανα πασα στιγμη μπορω να επικοινωνησω, να ενημερωθω,να διαφημισω ή να παραγγειλω προιοντα και υπηρεσιες απο την αλλη ακρη της υδρογειου ειναι βασικο.
Το ερωτημα ,λοιπον,ειναι οχι αν θα γνωριζω μια ξενη γλωσσα γιατι αυτο ειναι δεδομενο,αλλα αν ειναι απαραιτητο το πτυχιο και ποιο..
Επειδη αυτο κυριαρχει στις συζητησεις με ενδιαφερομενους μαθητες ειτε ενηλικους,ειτε γονεις που χρειαζονται πληροφοριες για να παρουν μια αποφαση σχετικα με το μελλον των παιδιων τους θα ηθελα εδω να καταθεσω την αποψη μου μετα απο 26 χρονια στο χωρο της ξενογλωσσης εκπαιδευσης.
Ειναι σαφες οτι η γνωση της ξενης γλωσσας ειναι σημαντικη ,ειναι ξεκαθαρο οτι η ευχερεια του λογου και η επικοινωνια παιζει βασικο ρολο αλλα τα παντα ολοκληρωνονται με την πιστοποιηση.
Το πτυχιο ειναι αυτο που σφραγιζει τη γνωση με επιπεδο.
Εχοντας το πτυχιο πιστοποιω στον υποψηφιο συνεργατη,εργοδοτη οτι οχι μονο μπορω να επικοινωνησω το προιον ή την υπηρεσια που εχω να προωθησω αλλα ειμαι ικανος να το υποστηριζω, να επιχειρηματολογω και με επιτυχια να φερω σε περας το στοχο.
Δεν ειναι η καθημερινη συνδιαλλαγη μονο ,αλλα η με επιπεδο γνωση που θα μου δωσει τη δυναμη της διακρισης.
Και τωρα ερχομαστε στο ερωτημα που θα ολοκληρωση την εικονα. Ειναι ολα τα πτυχια ιδια?
Οι γονεις με ρωτουν ‘να δωσει το παιδι μου ενα πτυχιο που να ειναι ευκολο για να τελειωνει και να ασχοληθει με το σχολειο’ που ειναι γεγονος στις μερες μας μονοπωλει και οχι αδικα, το ενδιαφερον γονεων-μαθητων.
Η απαντηση ειναι παντα σαφης. Απο τα πτυχια που γνωριζετε διαλεξτε αυτο που ειναι πιο αξιοπιστο.
Μην μπειτε στη διαδικασια να προωθησετε τα παιδια σας σε εναν εκπαιδευτικο οργανισμο που δεν ξερετε αν σε λιγα χρονια θα υφισταται και αν θα ειναι ανταγωνιστικος.
Ακομα και αν αυτο σημαινει ενα πιο δυσκολο πτυχιο ή χρειαζεται μεγαλυτερη προσπαθεια μη δισταζετε καθολου γιατι αυτο θα αποτελει το διακριτικο σε ενα βαθος χρονου.
Δεν πρεπει να ρισκαρουμε για ενα ανωνυμο-ευκολο τιτλο σπυδων με μελλον αορατο!
Ολα αυτα ειναι σημαντικο να γινουν συγκεκριμενα μετα απο τη συνομιλια με ενα δασκαλο.
Ο γνωστης και χειριστης της ξενης γλωσσας ειναι ο μονος αρμοδιος να σας κατευθυνει.
Ο εμπειρος δασκαλος και οχι ο ευκαιριακος θα σας δωσει σαφης και αξιοπιστες καυτευθυνσεις.
Το φροντιστηριο ως εκπαιδευτικος φορεας και οχι το ατυπο ιδιαιτερο μαθημα θα σας διευκρινησει και θα σας δειξει τον καλυτερο δρομο της γνωσης ειτε αυτο αφορα εσας τους ενηλικους επαγγελματιες ειτε τους ανηλικους μαθητες.
Αρα ειναι λογικο και κατανοητο οτι πρεπει η επιλογη για ολα αυτα να γινει με σκεψη και κριτηριο αναλογο του στοχου.
Ο καταξιωμενος εκπαιδευτικος συμβουλος
θα καθοδηγησει σωστα προς την εγκυρη γνωση και το μελλον
Ξενόγλωσση εκπαίδευση στην Ελλάδα, κλάδος παρεξηγημένος αλλά και σκληρά εργαζόμενος να καλύψει τα κενά της δημόσιας εκπαίδευσης και του ασταθούς κράτους.
Βρέθηκα στη θέση του καθηγητή Αγγλικής γλώσσας όχι από σύμπτωση αλλά από επιλογή. Βρέθηκα στη θέση του καθηγητή Αγγλικής γλώσσας στη Ζάκυνθο και πάλι από επιλογή ζωής. Ζω και εργάζομαι ακολουθώντας τις επιλογες μου από το Σεπτεμβριο του 1990 και έχω διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει καλύτερος συνεργάτης από τα παιδιά! Από τα παιδιά ‘μου’ θα τολμήσω να πω. Αυτά που πέρασαν από τα σχολεία μου σε αυτά τα χρόνια. Αυτά τα μικρά ,ατίθασα, με την ασταμάτητη πολυλογία , που με δυσκολία τα μαθαίνεις, καταρχήν, να βρίσκονται σε ‘ταξη’ μέχρι τα μεγάλα, οργισμένα νιάτα της εφηβείας που χρειάζεται ακόμα να καλείς στο σπίτι αν απουσίασαν ή να διαφωνείς έντονα όταν ζητάς το κινητό ως μη επιτρεπόμενο μέσα στην τάξη.
Μπορείς να γελάς με τις κουβέντες τους, να τρελαίνεσαι με τη συμπεριφορά τους, να διαφωνείς αλλά στο τέλος της μέρας είσαι και μεγαλώνεις με τα μικρά ανθρωπάκια και καμαρώνεις για αυτά. Βλέπεις ότι σε εμπιστεύονται και καταλαβαίνουν ,το εκτιμούν και το τιμούν παρά τις δυσκολίες της διαδρομής.
Και ,ξέρετε, το καλύτερο αποτέλεσμα υπάρχει πάντα όταν τα στρατόπεδα συνεργάζονται. Το κλειδί για τη διαδρομή των παιδιών στην εκπαίδευση το κρατούν οι γονείς σε μεγάλο βαθμό και ας βρίσκονται εκτός τάξης! Γιαυτό προσπαθώ και βρίσκομαι πάντα σε συνεχή επαφή και ξέρετε η απάντηση δεν είναι πάντα η ίδια. Άρα ο κρίκος που ενώνει δασκάλους και μαθητές δεν είναι πάντα πολύ δυνατός.
Καλώντας κάποτε στο σπίτι του μαθητή που ήρθε απροετοίμαστος πήρα την απάντηση….’ήταν λίγο κουρασμένος..είχε και λίγο πονοκέφαλο…’ και ήξερα ότι είχα χάσει την επαφή. Είχα απέναντι κάποιον που ήθελε να σώσει το παιδί του από τη δυσφήμιση του αδιάβαστου. Σαν να κάλεσα για να τον μαλώσουν…
Κάποια άλλη φορά σε παρόμοιο περιστατικό πήρα άλλη απάντηση…’ξέρω δεν έμεινε στο δωμάτιο ούτε μισή ώρα αλλά είπε ότι είναι έτομος’. Μάλιστα! Αυτό είναι το γεγονός.
Παιδιά ή έφηβοι σε κάποια φάση περνούν καλύτερα με όσα δεν χρειάζονται προσπάθεια, με τα εύκολα. Με το κινητό, το facebook, τη βόλτα, την τηλεόραση…εννοείται!
Αλλά όταν σταθούμε δίπλα γονείς και δάσκαλοι θα θέσουμε τα όρια. Θα κάνουμε ξεκάθαρο στα μικρά ανθρωπάκια οτι επιθυμούμε να μαγαλώσουν όχι για να λιάζονται στις πλατείες και στα cafe ,μόνο, αλλά για να ζήσουν τη ζωή τους και να δημιουργήσουν τη ζωή τους με όσα τους προσφέρει ο σύγχρονος κόσμος.
Οι σειρήνες της εποχής μας είναι πολλές. Η τεχνολογία είναι ένα συγκλονιστικός θυσαυρός που δίνει δυνατότητες απίστευτες. Όμως αν αφήσουμε τα παιδιά μας να παρασυρθούν θα δημιουργήσουμε ακρωτηριασμένους ενήλικες. Προσωπικά, πιστεύω και χρησιμοποιώ την τεχνολογία.
Τα σχολεία μας διαθέτουν εκπαιδευτικό σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών από το 1992 όταν ξεκίνησε και είναι όλα εξοπλισμένα με διαδραστικούς πίνακες γιατί η μάθηση γίνεται πιο ελκυστική ,πιο φιλική και πιο ενδιαφέρουσα για το μαθητή. Ο δάσκαλος είναι όμως αυτός που θα διαγράψει τη διαδρομή. Οι γονείς, θα ήταν ευχής έργον να εμπιστεύονται τους δασκάλους ,να συζητούν για όσα αντιμετωπίζουν στο σπίτι, να τιμούν τους δασκάλους. Ακόμα και αν τα παιδιά φτάνουν στο σπίτι μεταφέροντας μια κακή μέρα είναι ανάγκη να επικοινωνούν πρώτα με το δάσκαλο και έπειτα να δικαιολογούν ή να μην δικαιολογούν το παιδί.
Στην επικοινωνία που είχα με μια μητέρα έπειτα από χρόνια συνεργασίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης ενώ υποστήριζα οτι ο νεαρός μαθητής δεν προετοιμάζεται καλά και εκείνος, βέβαια ,το αντίθετο, η απορία του μαθητή ήταν ‘..καλά ,δεν με πιστεύετε; ‘Και η απάντηση των γονιών ήταν ‘…βέβαια,αλλά το δάσκαλο λίγο παραπάνω..’
Επιλέγω και προσπαθώ για το λίγο καλύτερο αποτέλεσμα.
Το …..λίγο παραπάνω από το εύκολο.
Δεν μπορείς να πείσεις ένα μαθητή να γίνει άριστος αν δεν το θέλει.
Μπορείς και οφείλεις σαν δάσκαλος να τον πείσεις όμως να κάνει όσα μπορεί και λίγο ακόμα. Τότε θα του έχεις μάθει να αγωνίζεται και θα του έχεις αποδείξει οτι μπορεί να εμπιστεύεται τον εαυτό του και να καταφέρει και αυτό ακόμα που νομίζει δύσκολο ή και πολύ δύσκολο.
Τότε θα τον έχεις κάνει ικανό να ανοίξει τα φτερά του και να κάνει τις επιλογές του …..τις δύσκολες!
Άρα η τρόικα μαθητής ,γονιός ,δάσκαλος πρέπει να ενεργεί ως ένα σώμα και να βρίσκεται πάντα σε στενή επαφή.
Ας κάνουμε ότι καλύτερο για μια ακόμα σχολική χρονιά ,αυτή που μόλις ξεκινά!